Main Article Content
Abstract
Aggression and violence, which invariably accompany our communication activities, have now assumed a qualitatively new character. This is due to the new shape of our media-mediated world, specifically to its megamedial character. The theoretical tools of transcendental pragmatics, the founding framework of a coherent philosophy-of-communication project, help recognise these phenomena as a fundamental. threat to the very existence of the communication community. Consonant with the imperatives of the transcendental-pragmatic ethics of co-responsibility, this realisation obliges us to the exercise of an absolute communicative rigour. It even generates an "ecological" obligation to protect the mutilated communication community.
Keywords
Article Details
Copyright (c) 2018 Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
TCE (INSTED) is an open access journal, which means that access to the full texts is free of charge. People using the journal may download publications, copy and print them, as well as post on their websites links to the full texts of the journal's publications. Texts can be used as long as readers do not exceed the licenses. Authors submitting manuscripts for publication obtain copyrights. Unless otherwise specified, published texts are available under the Creative Commons Attribution - Share Alike 4.0 International license.
References
- Apel K.-O., 1973, Transformation der Philosophie, Bde 1-2, Suhrkamp, Frankfurt a/M.
- Baran S.J., Davis D.K., 2007, Teorie komunikowania masowego, tłum. A. Sadza, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
- Baron R.A., Richardson D. R., 1994, Human Aggression, Plenum Press, New York.
- Böhler D., 1985, Rekonstruktive Pragmatik. Von der Bewußtseinsphilosophie zur Kommunikationsreflexion, Neubegründung der praktischen Wissenschaften und Philosophie, Suhrkamp, Frankfurt a/M.
- Buss A.H., 1961, The psychology of aggression, Wiley, New York.
- Fromm E., 1977, Anatomie der menschlichen Destruktivität, Rowohlt, Reinbek.
- Goban-Klas T., 2004, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
- Kuhlm ann W., 1985, Reflexive Letztbegründung. Untersuchungen zur Transzendentalpragmatik, Alber, Freiburg/München.
- Lorenz K., 1972, Tak zwano zło, tłum. A.D. Tauszyńska, PIW, Warszawa.
- McQuail D., 2007, Teoria komunikowania masowego, tłum. M. Bucholc, A. Szulżycka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
- Pinker S., 2015, Zmierzch przemocy. Lepsza strona naszej natury, tłum. T. Bieroń, Zysk i S-ka, Poznań.
- Pospieszyl I., 2017, Patologie społeczne, PWN, Warszawa.
- Sierocka B., 2003, Krytyka i dyskurs. O transcendentalno-pragmatycznym uprawomocnieniu krytyki filozoficznej, Kraków, Wydawnictwo Aureus, Kraków. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/.
- Sierocka B., 2012. Wokół antropologii komunikacji, [w:] Via Communicandi. Prace z Antropologii Komunikacji i Epistemologii Społecznej, Wrocław s. 163-178. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/.
- Sierocka B., 2016, Etyka współodpowiedzialności czyli moralność wywiedziona z międzyludzkiej komunikacji, Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 10 (1), s. 186-196, Wydawnictwo
- Naukowe DSW. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/
- Wahl K., 2012. Aggression und Gewalt. Ein biologischer, psychologischer und sozialwissenschaftlicher Überblick, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg.
References
Apel K.-O., 1973, Transformation der Philosophie, Bde 1-2, Suhrkamp, Frankfurt a/M.
Baran S.J., Davis D.K., 2007, Teorie komunikowania masowego, tłum. A. Sadza, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Baron R.A., Richardson D. R., 1994, Human Aggression, Plenum Press, New York.
Böhler D., 1985, Rekonstruktive Pragmatik. Von der Bewußtseinsphilosophie zur Kommunikationsreflexion, Neubegründung der praktischen Wissenschaften und Philosophie, Suhrkamp, Frankfurt a/M.
Buss A.H., 1961, The psychology of aggression, Wiley, New York.
Fromm E., 1977, Anatomie der menschlichen Destruktivität, Rowohlt, Reinbek.
Goban-Klas T., 2004, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kuhlm ann W., 1985, Reflexive Letztbegründung. Untersuchungen zur Transzendentalpragmatik, Alber, Freiburg/München.
Lorenz K., 1972, Tak zwano zło, tłum. A.D. Tauszyńska, PIW, Warszawa.
McQuail D., 2007, Teoria komunikowania masowego, tłum. M. Bucholc, A. Szulżycka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Pinker S., 2015, Zmierzch przemocy. Lepsza strona naszej natury, tłum. T. Bieroń, Zysk i S-ka, Poznań.
Pospieszyl I., 2017, Patologie społeczne, PWN, Warszawa.
Sierocka B., 2003, Krytyka i dyskurs. O transcendentalno-pragmatycznym uprawomocnieniu krytyki filozoficznej, Kraków, Wydawnictwo Aureus, Kraków. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/.
Sierocka B., 2012. Wokół antropologii komunikacji, [w:] Via Communicandi. Prace z Antropologii Komunikacji i Epistemologii Społecznej, Wrocław s. 163-178. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/.
Sierocka B., 2016, Etyka współodpowiedzialności czyli moralność wywiedziona z międzyludzkiej komunikacji, Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 10 (1), s. 186-196, Wydawnictwo
Naukowe DSW. Tekst udostępniony również na: http://racjonalnosckomunikacyjna.pl/wokol-antropologii-komunikacji/
Wahl K., 2012. Aggression und Gewalt. Ein biologischer, psychologischer und sozialwissenschaftlicher Überblick, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg.